Spółdzielnie energetyczne w Polsce 2025 – dane, rozwój, mapa województw
Opublikowano: 4/23/2025
W obliczu rosnących cen energii i postępujących zmian klimatycznych coraz więcej osób i instytucji poszukuje alternatywnych rozwiązań. Jednym z nich są spółdzielnie energetyczne, czyli forma lokalnej współpracy w ramach energetyki obywatelskiej, która pozwala wspólnie produkować, zarządzać i zużywać energię z odnawialnych źródeł energii (OZE).
W ostatnich latach widać wyraźny wzrost zainteresowania tworzeniem spółdzielni energetycznych w Polsce.
Tak prezentowały się ilościowo rejestracje spółdzielni energetycznych w poszczególnych latach:
- w 2021 roku zarejestrowano 2 spółdzielnie;
- w 2022 nie powstała żadna nowa spółdzielnia energetyczna;
- w 2023 roku zarejestrowano 18 spółdzielni energetycznych,
- w 2024 roku zarejestrowano 35 spółdzielni energetycznych;
Co więcej, tylko w pierwszym kwartale 2025 roku przybyło już 17 nowych spółdzielni. W ciągu zaledwie kilku lat liczba zarejestrowanych podmiotów wzrosła z 3 do 74, co pokazuje dynamiczny rozwój tego sektora i rosnące zainteresowanie lokalnych społeczności energetyką obywatelską.
Liczba spółdzielni energetycznych w Polsce w 2025 roku
W połowie kwietnia 2025 roku w oficjalnym wykazie prowadzonym przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (KOWR) znajdowały się już 74 zarejestrowane spółdzielnie energetyczne.
Rozkład regionalny spółdzielni energetycznych – dane według województw
Spółdzielnie energetyczne w Polsce zyskują na znaczeniu jako lokalne inicjatywy wspierające rozwój odnawialnych źródeł energii. Poniżej przedstawiamy aktualny podział liczby spółdzielni energetycznych według województw:
- Województwo małopolskie – 10 spółdzielni energetycznych
- Województwo wielkopolskie – 9 spółdzielni energetycznych
- Województwo mazowieckie – 7 spółdzielni energetycznych
- Województwo dolnośląskie – 6 spółdzielni energetycznych
- Województwo zachodniopomorskie – 6 spółdzielni energetycznych
- Województwo opolskie – 5 spółdzielni energetycznych
- Województwo śląskie – 5 spółdzielni energetycznych
- Województwo świętokrzyskie – 5 spółdzielni energetycznych
- Województwo warmińsko-mazurskie – 4 spółdzielnie energetyczne
- Województwo lubelskie – 4 spółdzielnie energetyczne
- Województwo kujawsko-pomorskie – 3 spółdzielnie energetyczne
- Województwo łódzkie – 3 spółdzielnie energetyczne
- Województwo podkarpackie – 3 spółdzielnie energetyczne
- Województwo podlaskie – 2 spółdzielnie energetyczne
- Województwo pomorskie – 2 spółdzielnie energetyczne
Ten rozkład pokazuje, że największa liczba spółdzielni energetycznych funkcjonuje w województwach: małopolskim, wielkopolskim oraz mazowieckim. To właśnie tam lokalne społeczności najczęściej angażują się w rozwój zielonej energii poprzez model spółdzielczy.
Mimo to można zauważyć, że spółdzielnie najczęściej powstają w gminach wiejskich i wiejsko-miejskich – tam, gdzie lokalna społeczność najlepiej rozumie wartość współpracy i odnawialnych źródeł energii.
Największa spółdzielnia energetyczna w Polsce – przykład dobrej praktyki
Choć liczba członków spółdzielni energetycznych w Polsce nadal nie jest imponująca, to pojawiają się już pierwsze przykłady większych inicjatyw. Obecnie największą zarejestrowaną spółdzielnią – pod względem liczby członków – jest "Spółdzielnia Energetyczna – Nasza Energia", która zrzesza 21 członków. Liczba PPE w tej spółdzielni to aż 22. Choć ta liczba może wydawać się niewielka, warto pamiętać, że w kontekście spółdzielczości energetycznej w Polsce to dopiero początek drogi.
Pod względem największej liczby punktów PPE, największą spółdzielnią energetyczną w Polsce jest Spółdzielnia Energetyczna Gminy Chełmża, która przy zaledwie 3 członkach posiada 170 punktów poboru energii zarejestrowanych w spółdzielni.
Każda taka inicjatywa w ramach energetyki obywatelskiej stanowi przykład dobrej praktyki i inspirację dla kolejnych gmin i społeczności, które chcą działać na rzecz energetycznej niezależności.
Przyszłość energetyki obywatelskiej
Rozwój spółdzielni energetycznych wpisuje się w szerszy trend transformacji energetycznej. Dążenie do zeroemisyjności, uniezależnienie się od importu surowców energetycznych oraz potrzeba zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego powodują, że lokalne, rozproszone źródła energii stają się coraz bardziej pożądane. Dodatkowo wsparcie finansowe z funduszy unijnych oraz krajowych programów (np. „Energia dla Wsi”) znacząco ułatwia start i rozwój takich inicjatyw.